divendres, 29 de setembre del 2017

La demando

Ĉu vi deziras ke Katalunio iĝu sendependa ŝtato sub formo de respubliko? jes/ne =>

Lasta tago de la referenduma kampanjo


Je noktomezo finiĝas la kampanjo de la diversaj grupoj kaj partioj kadre de la referendumo pri sendependeco de Katalunio.
PDECat, ERC, CUP, ANC, Òmnium Cultural, AMI (sendependismaj magistratoj) kaj ACM (asocio de magistratoj) finas kampanjon kondiĉigitan pro la subprememo* de la hispana ŝtato.
La partioj por la jeso organizis por hodiaŭ unuecan centran aranĝon, okazonta en  Montjuich, piede de barcelona monto (foto).

Siaflanke, la partioj kaj grupoj kontraŭ la okazigo de referendumo organizis aranĝon en apuda urbo, l'Hospitalet del Llobregat, sub la slogano: oni ne silentigos nin.

*(i. a. la registaro de Rajoy sendis al Katalunio pli ol 4.000 policanojn plus nedifinitan nombron de ĝendarmoj sub la argumento ke okazas perfortaĵoj en la lando)

Fonto: Vilaweb

Video el 2010 kun muziko de la ensemblo Obrint Pas


Esperanto elektebla en la menuo. Kanto: La Flama (La Flamo)

dimarts, 26 de setembre del 2017

Pribalota sondado

Konvenas memori ke, antaŭ ol la nuna referendumo, oni proponis konsulton sen deviga rezulto, fiskan interkonsenton kaj dialogan rondon. Al ĉiuj PP (hispana registaro) diris ne.

divendres, 22 de setembre del 2017

Pri apelacioj

Kiam Katalunio aprobis sian lastan statuton, la partio nun reganta en Hispanio (PP) surstarte kampanjis kaj apelaciis kontraŭ 30 el ĝiaj artikoloj. Ekzakte samaj 30 artikoloj aperas ankaŭ en la statuto de Andaluzio. Tiujn ĉi lastajn PP ne apelaciis iam ajn.

Hispandekstro en Katalunio


El 949 urboj de Katalunio nur unu havas urbestron apartenenta al PP, la partio kiu regas Hispanion. En la kataluna parlamento, PP estas la antaŭlasta partio laŭ voĉdonata reprezento. Noto: La alia hispan(em)dekstra partio C's naskiĝis en Katalunio, kun la celo kontraŭstari katalunismon.

dijous, 21 de setembre del 2017

Granda operaco senprecedenca



Merkredon la 20an de septembro Guardia Civil-agentoj prenis al si la regadon sur la ministerio pri ekonomio kaj financoj de la kataluna registaro
Guardia Civil arestis 12 homojn en 9 samtempaj operacoj. La arestitoj estas Josep M. Jové Llado (Ĝenerala Sekretarieco de Trezoro), Josue Sallent Rivas (Centro de Telekomunikoj kaj Teknologioj de la informado de la Generalitat, CTTI), -Xavier Puig Farré (Oficejo pri Socialaj Aferoj), Josep M. Salvadó Tenesa (Ministerio pri Ekonomio kaj Trezoro), – Oau Furriol Fornells, Mercè Martínez Martos, David Franco Martos (CTTI), – David Palancad Serrano (Eksterlandaj Aferoj), Joan Manuel Gómez (Ministerio pri Ekonomio kaj Trezoro) en la granda operaco de la interna armeo kontraŭ pluraj ministerioj kaj organismoj de la kataluna administracio, la Generalitat.
Je la unua horo de la matero, la agentos prezentis sin en la ministrejo pri ekonomio kaj trezoro de la kataluna registaro, ĉe la strato Rambla Catalunya; ĉe la ministrejo pri socialaj aferoj kaj al tiu pri regado (Governació), krom al oficejoj de la (CTTI) kaj Civitana Prizorgado.
Tuj post la eniro en la ministrejo pri ekonomio, la vicprezidanto kaj ministro pri ekonomio, Oriol Junqueras asertis tra sia Twitter-konto ke la eniro en la ministrejo estas “plua elmontro ke estas polica statuso”. Jordi Sànchez (@jordisanchezp), prezidanto de la civitana platformo por la sendependeco ANC, asertis tra Twitter iom post la oka matene: “Ĝuste nun Guardia Civil eniras la ministrejon pri Ekonomio kaj Vicprezidanteco. Neviolenta konduto por defendi la instituciojn.”
GC-agentoj priserĉis ankaŭ la Kataluna Instituto pri Financoj, kie ili malpermesis al ĝiaj laborantoj eniri. Guardia Civil okupis plurajn oficejojn de la registaro, kiel ekzemple la Malfermita Administracio de Katalunio, kiu pritraktas la elektronikan fenestreton de la Generalitat. Tial Guardia Civil eniras ankaŭ entreprenojn ligitajn kun la sektroro, kiel Indra ĉe la strato Tànger en Barcelono, kaj la entreprenon T-Sistems, kiu faris la informadikan sistemon por la konsulto 9N.
La polican operacon ordonis la enketa juĝistejo 13 de Barcelono, kiu de kelkaj monatoj tenas sub sekreto la esploradon pri la preparado de la referendumo.

REAGO DE PUIGDEMONT
Post ĉi tiuj okazaĵoj, la prezidanto Puidemont aperis antaŭ la amaskomunikiloj akompanita de sia registaro kaj elparolis institucian deklaracion. Li priskribis la aferon kiel “kunordigita atako de la policaj fortoj kaj la hispana ministerio pri internaj aferoj kun la celo malhelpi ke katalunoj sin manifestu pace la unuan de oktobro kaj kun la celo malhelpi la agadon de registaro kiu venis de la baloturnoj.” Li diris ankaŭ: “Hodiaŭ la ŝtato fakte malŝaltis la memregadon de Katalunio kaj aplikis la politikon de escepta statuso”. Poste li listigis la situaciojn travivitajn dum la lastaj semajnoj: “Subpremitaj libereco; alvokitaj magistratestroj por deklari ne plenuminte iun ajn krimon, nur por timigi”. “Arestoj, priserĉoj, eĉ en privataj loĝejoj, timigo al amaskomunikiloj kiuj elsendas reklamon pri la referendumo, provo bloki kontojn, malrespekti la poŝtan privatecon…”. Ĉio kune, li diris, estas “esprimo propra de registaro kiu elektas sieĝe bremsi la peton de la plej multaj civitanoj.

REAGO DE LA POPOLO
Tagmeze komencis manifestacii homoj en la centro de Barcelono, apud la ministrejo pri Ekonomio, por montri sian subtenon al la kataluna registaro kaj kontraŭstari la polican operacon. Pli kaj pli multaj homoj aldonis sin al tiu koncentriĝo kaj ĝis la nokto estis granda homamaso protestanta. Ankaŭ en multaj urboj amasoj volis esprimi sian malkonsenton.

SENSUKCESA PROVO ENIRI LA SIDEJON DE CUP
Agentoj de la hispana polico Policía Nacional provis eniri la sidejon de la partio CUP. Grandaj homamasoj malhelpis ilin eniri la lokon. Ĉi tiu video montras la momenton kiam la polico foriras.

Fonto: Nuntempe

dimecres, 20 de setembre del 2017

Puĉo en Katalunio, ĝendarmoj sturmas la katalunan registaron

La Guardia Civil a pris d'assaut plusieurs ministères catalans.
La ĝendarmoj sturmis diversajn ministeriojn
La hispana ĝendarmaro sturmis, cimerkrede 20an de septembro matene, la katalunan registaron.
La hispana polico invadis la Ministerion de Ekonomio kaj aliajn organismojn ligitajn al la katalunaj financoj, same la Trezorejon kaj la Ministerion pri Eksteraj Rilatoj. La ĝendarmoj arestis la katalunan ministron pri financoj, Josep Maria Jové. "Ni estas sub sieĝostato! Estas vera honto!" diris Dolors Bassa, ministrino pri Sociaj Aferoj.
La intervenoj de la hispanaj ĝendarmoj multobliĝas en Katalunio. Dekdu membroj de la kataluna administracio estis pridemanditaj.
Pablo Iglesias, gvidanto de la partio Podemos, asertis ke la arestitoj estas "politikaj prizonuloj".
Carles Puigdemont, prezidanto de la Generalitat (kataluna registaro) kunvokis eksterordinaran kunvenon kun la reprezentantoj de la partioj de la kataluna parlamento.
La proparolanto de tiu registaro vokis al sereneco. La Kataluna Nacia Asembleo, ĉefa motoro de la movado por la sendependeco, donis la saman mesaĝon kunvokante al granda civitana mobilizado antaŭ ministerioj kaj katalunaj povcentroj.

diumenge, 17 de setembre del 2017

Hispanio havas ankoraŭ eblecon en Katalunio


La manifestacio de la 11a de septembro en Barcelono devintus forigi iun ajn dubon pri la rezoluteco de la katalunoj rilate opinii pri ilia komuna estonto. Jaron post jaro, centoj de miloj da personoj eliris surstraten postuli la rajton decidi pri kia devus esti la politika formo de ilia lando, kaj la elektitaj reprezentantoj laboris por tion ebligi. Tia estas la celo de la referendumo anoncita por la 1a de oktobro. En la nuna momento ĉio ŝajnas montri, ke la voĉdonado okazos, fronte al la hispana kontraŭo kaj malgraŭ ĉiuj manovroj por ĝin malebligi.
 
Plej dezirinde, devintus esti permesata kaj decida voĉdono, kiel tiuj faritaj en Kebekio kaj Skotlando, kaj multaj internaciaj observantoj daŭre ne komprenas la zelotan sintenon de la hispana registaro. Permesi referendumon, partopreni en la preparado kaj kampanji kontraŭ la sendependeco estintus la plej racia rimedo kaj eble la plej fruktodona. Prezidento Puigdemont ree deklaris la pretecon de sia registaro al akordo pri la kondiĉoj ebligante ĝin, eĉ marĉandi daton kaj demandon.
 
Estas ankoraŭ spaco por manovri. Tiel malfrue, ŝanĝi strategion en Madrido, kiel sugestate de aliaj, ne ŝajnas ebla. Tamen, ĝi povintus esti la malpli costa elekteblo eĉ se nur ĉar al la ŝtataj regantoj montriĝos ege malfacile malhelpi la katalunan planon sen uzi perfortajn rimedojn, kio fariĝus malvenkiga.
 
Plejparto el la katalunoj esperas ke, malgraŭ ĉiuj antaŭvideblaj malfacilaĵoj, la unua de oktobro estos paca voĉdontago ĉar aŭ la hispana registaro haltigis sian kontraŭon aŭ ili decidis ignori ĝin. Unu afero certas. Ili eliros amase por voĉdoni. Ĉu ili sukcesos aŭ ne, tio dependos de ĝis kia grado la hispana registaro pretos agi por haltigi ilin. Malhonestaj agoj ne povas esti ne atenditaj, sed tiuj ne helpos long-tempe la intereson de la ŝtato. Perfortaj rimedoj, eĉ sub masko leĝeca, povus ĝeni la voĉdonadon, sed ili donus ankaŭ al la katalunoj bonan kialon por elekti la senperan vojon al sendependeco. En ambaŭ kazoj ili venkas: se fari referendumon estas demokratia ago, fari ĝin kontraŭ la volo de la ŝtato estas ago de suvereneco.
 
Ne gravas kio akazos, la karaktero de la politika debato en Hispanio estos difinita de la okazaĵoj dum la unua de oktobro. Per la simpla ago iri al la balotejoj la katalunoj certigos iliajn komunajn, popolajn rajtojn. Neante tiajn rajtojn la hispana registaro povas  esti metinta sin mem en neelteneblan pozicion: malvolonta kompromisi sed malkapabla trudi sian povon. Ironie, per la provo haltigi demokratio eble ĝi aliigis suverenecon en realan elekteblecon.
 

(Tradukis Ramon Perera el la angla originalo)

dissabte, 16 de setembre del 2017

Afiŝo eldonita de la kataluna registaro

Ni aldonis la esperantan tradukon sur ĝi 
Noto: La originala afiŝo estas malpermesata kaj la hispana polico persekutas la diskonigantojn

dimarts, 12 de setembre del 2017

Varoufakis: Madrid volas frakasi Katalunion por doni al ĝi lecionon (parto 3)

Intervjuo al la greka eksministro pri financoj, kiu kritikas la administradon de la registaro de Rajoy rilate al la kataluna krizo.


Carlos Carnicero Urabayen. Ĵurnalisto kaj politika analizisto


Vi volas ke oni organizu multajn referendumojn sed, kion vi opinias pri tio ke oni tiel decidu ĉu helpi aŭ ne helpi la rifuĝintojn? Nun mi pensas pri Viktor Orbán en Hungario, kiu ankaŭ favoras al okazigo de referendumoj por tiaj temoj...
Demokratio bezonas du bazajn apogilojn. Unu estas la principo de majoritato, kiu jam montriĝas jen per elektoj jen per referendumoj. La alia estas la protekto de la civitanaj liberoj, por eviti la diktaturon de la majoritato. Kelkaj aferoj povas esti submetitaj al voĉdonado sed kelkaj aliaj tute ne. Male okazus linĉoj. Ekzemple, la mortopuno neniam devus esti voĉdonata ĉar neniu ŝtato rajtas mortigi. Punktofino. Ni ne rajtas decidi pri tio.
En Katalunio povus okazi ĝuste tio: diktaturo de la majoritato. La socio estas dividita kaj la sendependistoj forsaltas la legalecon per la argumento ke ili estas majoritato en la parlamento... 
Mi kredas ke Madrido estas tre idiota. La spirito de Franco plu vivas. Se oni estus okaziginta la referendumon pasintjare, la unuiĝemuloj estus venkintaj kaj problemo finita. Sed la Partio Populara (PP) ne sukcesas elŝarĝiĝi el sia frankisma historio kaj el siaj aŭtoritatismaj tendencoj kaj tio kreas dramon kaj malplibonigas pli kaj pli la katalunan krizon. Se Cameron kaj sia partio havintus tiajn tendencojn, ne estus okazinta referendumo en Skotlando kaj la situacio nun estus multe malpli bona. Mia mesaĝo al Madrido estas: malstreĉiĝu.
Kaj lasu voĉdoni en ĉi tiaj cirkonstancoj?
Kion vi celas per en ĉi tiaj cirkonstancoj? Ili kreadas ĉi cirkonstancojn konsiderante ĝin kontraŭleĝa kaj minacante per perforto. Ili malplibonigas ion malbonan. Estas diabla cirklo. Se ili ne permesas voĉdoni, pli da katalunoj volos foriri. Tio estas la plej stulta maniero unuigi Hispanion.
Ĉu vi ne timas ke, en la erao de Twitter kaj Facebook iu ajn informo, vera aŭ falsa, povas disvastiĝi kiel viruso kaj generi  erarajn esperojn rilate al tiuj ĉi procezoj?
Mi pli timas la manieron en kiu la povuloj uzadas la komunikilojn por nei al la homoj la kontrolon de siaj vivoj. Ni jam vidis tio en la filmo Civitano Kane. En la kazo de Twitter aŭ Facebook ni devas esti singardaj ne nur pri la temo referenduma, ankaŭ dum elektadoj parlamentaj. La maniero en kiu la komunikiloj neas al la homoj la eblon informiĝi kaj debati devus esti nia ĉefa zorgo.
Vi kampanjis kontraŭ la briteliro. Kion vi opinias pri la agado de la brita registaro rilate al la intertraktado por eliri el EU?
Ĝi estas absoluta fuŝego, per la gvido de la ĉefministro kiu estas paradigmo de hipokriteco: ŝi kampanjis por ke Britio restu en EU kaj la sekvan tagon ŝi iĝis ĉefministro kaj ekdefendas hardan eliron. Ŝi kredis ke EU estus doninta liberkomercan akordon en unu jaro. Tio neniel estus okazinta. Ni troviĝas antaŭ nekredebla kombino de malkompetenta aŭtoritatismo de Bruselo kaj Londono. Viktimoj estos la eŭropaj  kaj britaj civitanoj.
Ĉu vi kredas ke la intertraktado fiaskos?
Fakte la intertraktado ne estas intertraktado. Ĝi estas kiel la intertraktado kiun mi havis kun la troiko. Ni konstante negocadis por atingi veran negocadon sed ili neniam permesis. Sinjoro Barnier [la eŭropa negocanto de la Briteliro] ne havas mandaton por negoci.
Li havas la instrukciojn aprobitajn de la Eŭropa Konsilio por negoci.
Ni estu honestaj: li havas liston pri la cedoj kiun devas akcepti Theresa May kaj li devas iri al Londono por atingi ilin. Kvazaŭ oni dirus: tio ĉi estas ĉio kion ni volas, donu al ni la tuton kaj poste ni parolos pri tio kion vi volas. Tion ĉi oni diras al iu kun kiu oni ne deziras akordi.
Ĉu vi asertas de EU konscie bojkotas la negocadon?
Sendube. Nun la plej granda koŝmaro por Bruselo estas ambaŭflanke avantaĝa akordo kun Londono.
Ĉu vi kredas ke ili volas doni la mesaĝon: eliri el EU estas katastrofo?
Iu ajn kiu kuraĝos diskuti la burokration de EU kaj la establishment estos frakasita.

dilluns, 11 de setembre del 2017

Varoufakis: Madrid volas frakasi Katalunion por doni al ĝi lecionon (parto 2)

Intervjuo al la greka eksministro pri financoj, kiu kritikas la administradon de la registaro de Rajoy rilate al la kataluna krizo.


Carlos Carnicero Urabayen. Ĵurnalisto kaj politika analizisto



Sed en la nuna situacio, montriĝas ke al la aliaj ŝtatoj  de Eŭropa Unio ne interesas ke iu regiono sendependiĝu kaj tuj reeniru en EU. Ĉar tiel oni plivigligus la senendependismajn procesojn de iliaj propraj landoj...
Tiu pensmaniero estas tre subevoluinta. Kiam jugoslavio kolapsis, ĉiuj en Europo defendis la rajton de Slovenio iĝi respubliko. Slovenio neniam estis sendependa. Kial ni permesis al ili formi ŝtaton? Ĉar oni pensis ke se ili deziris ili devis povi ĝin krei.
Vi scias ke tiam estis milito.
Ha jes. Milito okazis kiel sekvo de la granda subteno de kelkaj nordeŭropaj landoj al la sendependiĝo de Slovenio kaj Kroatio el tiama Jugoslavio. Se vi rigardos la mondmapon, vi konstatos ke Grekio estas la rezulto de la dispartiĝo de la Otomana Imperio, ankaŭ Bulgario, Hungario; Slovakio separiĝis de Ĉeĥio... Ni devus, kiel eŭropanoj, krei unu spacon en kiu landlimoj tute ne gravu. Se vi loĝas en Madrido, Barcelono aŭ Parizo, vi devus esti eŭropa civitano. Sed por krei tiun ĉi transnacian demokration sen landlimoj, ni devus elimini tiun pensmanieron: se ni permesas al eŭskoj separiĝi aŭ al kretanoj sendependiĝi el Grekio...En la momento en kiu oni komencas subpremi por eviti ion, oni perdas la argumenton, la kapablon krei kulturon de libereco, kio finfine estas la sola afero kiu permesas al homoj resti unuiĝintaj.
Vi tre bone konas la aferon. Ĉu vi ne timas pri kio okazus al la bankoj en Katalunio okaze de sendependiĝo kaj la sekva perdo de la protekton de la Eŭropa Centra Banko?
Ili ne perdus tiun protekton. La Centra Banko tre konscias pri la fragileco de la eŭropa banksistemo kaj ĝi trovus formulon por facile plivastigi la asiston per likidecaj sistemoj. Ekde 2008 la Centra Banko faris mirindajn elpaŝojn por savi bankojn, distordante regulojn preskaŭ ĉiutage. En la menciita kazu ĝi agus same.
"Mia mesaĝo por Madrido estas: malstreĉiĝu"
Sed kion vi opinias pri la frustiĝoj kiujn generas la referendumoj? Voĉdonantoj atendas rezultojn kiuj poste ne okazas. En Grekio vi antaŭenpuŝis referendumon kontraŭ la rigoreco kaj, post la venko, la grekoj suferis plian rigorecon.
Ĝi estis bonega referendumo. Sed tio ne estas argumento kontraŭ la referendumoj, tio estas argumento kontraŭ la diktaturoj [li ridas]
Ni spertis same okaze de la britliro, kiam oni promesis aferoj kiuj poste montriĝis falsaj.
Pri la briteliro ni devas esti singardaj. Nunaj enketoj montras ke, okaze de nova referendumo, briteliro denove venkus. La problemo pri referendumoj estas ke se uni uzas ĝin tre malofte, ĉiun dekan aŭ dudekan jaron, homoj ne scias kiel konduti kaj tio produktas stultajn rezultojn aŭ rezultojn tre malfacile trakteblajn en la parlamentaj procesoj. Male, en Svislando la sistemo estas superba kaj imitinda. Kombinaĵo de federacia parlamento, regionaj parlamentoj kaj oftaj referendumoj; bela miksaĵo el rekta kaj malrekta demokratio.
La problemo en Britio estas tiu, ke ĝi okazigis tri referendumojn en sia historio. Homoj ne scias kiel agi en tiuj procesoj. Ĉar ili ne estas kutimitaj uzi la referendumon kiel reginstrumento, ili uzas la referendumon kiel protestilon. Ni ne devus eviti la referendumojn, male, ni devus plimultigi ilin.

diumenge, 10 de setembre del 2017

Varoufakis: Madrid volas frakasi Katalunion por doni al ĝi lecionon (parto 1)

Intervjuo al la greka eksministro pri financoj, kiu kritikas la administradon de la registaro de Rajoy rilate al la kataluna krizo.

Carlos Carnicero Urabayen. Ĵurnalisto kaj politika analizisto


For de la povo sed ne de la fokuso, Yanis Varoufakis (Ateno, 1961) plu tenas vigla sian kapablon provoki kaj havi proprajn analizojn, ege malsamaj al tiuj de la establishment de Europa Unio: " Se Katalunio sukcesus sendependiĝi, oni trovus konvenan rimedon por, en kvin minutoj, peti la aliĝon kaj esti reakceptata". La Europa Komisiono faradas male disde 2004.
Malgraŭ tio, ke lia mandato kiel greka ministro pri financoj nur longis ses monatojn, neniu forgesas lian karisman figuron, nepre asociigita al la administrado de greka krizo kiu portis lian landon preskaŭ ekster la eŭron. Grekio venis en bankroton, inkluzivante restriktojn de la privataj banko-kontoj (corralito), sed Varoufakis ne kredas ke io tia povu okazi en Katalunio: "La Eŭropa Centra Banko trovus formulon por facile plivastigi la likidecan sistemon", li asertas.
Yanis Varoufakis fondis pasintjare DIEM25, maldekstra eŭropa movado kiu pretendas antaŭenpuŝi iun Eŭropon "vere demokratian kaj sen landlimojn". Kelkajn horojn antaŭ prezenti sian projekton en Bruselo, la greka eksministro konversaciis kun El HuffPost pri la kataluna krizo, referendumoj, briteliro kaj Donald Trump.
Via prognozo pri Eŭropo estas tio, ke Eŭropa Unio iĝos vera demokratio aŭ ĝi dissplitiĝos. Per la briteliro la britoj decidis eliri el la EU. Nun en Katalunio la sendependistoj minacas foriri el Hispanio. Ĉu vi konsideras ilin similaj fenomenoj?
Ne, mi ne vidas paralelismon inter Briteliro kaj Katalunio. La briteliro estis la rezulto de parokisma pensmaniero iom ksenofobia, ĉefe subtenata de homoj marĝenigitaj far la establishment kaj kontraŭ la Eŭropa Unio. Katalunoj ne estas tiaj. Unue, ili ne estas rasistoj aŭ ksenofoboj. Due, ili volas aparteni al la EU. Ili simple ne deziras esti parto de Hispanio. Ne estas same, do. La ĝusta komparo estas Katalunio kaj Skotlando. Ili estas naciistoj kaj deziras separiĝi de lando kiun ili konsideras fremda, sed ili estas eŭropistoj. Ili emas bonvenigi rifuĝintojn, ili ne volas novajn landlimojn...Mi ne partiemas pri tio ĉu Katalunio aŭ Skotlando devus esti sendependaj aŭ ne.
Ĉu vi opinias ke ili rajtas libere memdeterminiĝi?
Tiel tekstas en la Ĉarto de Unuiĝintaj Nacioj de 1945. Ĉiuj popoloj rajtas memdeterminiĝi. Ĉiuokaze, imagu ke Rodas, en Grekio - fikcia ekzemplo - deziras separiĝi el Grekio: Ĉu la ceteraj grekoj rajtus diri ne? Mi kredas ke ne. Mi ne volas ke homoj estu ligitaj al mi se ili tion ne deziras. Se mia edzino volus separiĝi de mi, mi malfeliĉegus, sed mi ne havus la rajton bari ŝin.
Plej gravas en tiaj cirkonstancoj krei politikan kaj kulturan proceson cele al tio, ke homoj deziru plu resti unuiĝinta, sed ne pere de konstituciaj tribunaloj kaj perfortminacoj, tio estas kontraŭnatura.
Sed vi scias ke, en la kazo de Katalunio, oni proponas konsulton kontraŭkonstitucian, kontraŭjurŝtatan, sen garantioj...
Mi ne estas specialiĝinta advokato. Mi ne spertas sur tiu kampo. Mi ne aparte subtenos tiun ĉi referendumon, sed, samtempe mi ne kontraŭos la ideon okazigi referendumon. Tio kion mi ŝatus por kiu ajn lando estas ke, se iu regiono deziras okazigi referendumon, oni ŝanĝu la konstitucion, tiel ke la afero ne okazu kontraŭleĝe. Tiaj devus esti la demokratiaj konstitucioj. Kaj tiel devus deziri ĉiuj hispanoj: Konstitucio kiu permesu al la civitanoj de la respubliko [vorteraro, korektas kaj pluas: "monarkio, malbonŝance"] daŭre resti unuiĝinta se memvole.
La katalunaj sendependistoj deziras plu resti en Eŭropa Unio sed, se ili deklaros la sendependecon, ili eksiĝos aŭtomate.
Tio ne estas klara...
Ĉu ne?
Tion diras Madrido. Temas pri uzado de la timo kiel taktiko kontraŭ Barcelono.
Tion diras ankaŭ la Eŭropa Komisiono ekde 2004.
La Komisiono simple respondas al la petoj de Madrido. Ni alfrontu ĝin: imagu ke Katalunio, pere de ajna proceso - se bonŝance laŭleĝe kaj pace - atingas la sendependecon kaj turniĝas al Bruselo por diri: Ni deziras plu resti en EU. Oni trovus la rimedon por, en kvin minutoj, peti la realiĝon kaj esti reakceptataj. Kaj tio estus ĝusta. Ĉar tio konvenus al Hispanio, ke Katalunio restu en la Unio ĉar al ili landlimoj ne konvenas. Konvenas konservi la unuiĝintan merkaton.
Tio kion ni proponas per Diem 25 solvus la problemon. Ni volas veran Eŭropan Union, unu solan jurisdikcion aŭ, se vi volas, unu landon. En tiu scenejo, tute ne gravas ĉu Katalunio estas aŭ ne parto de Hispanio!