 |
| Bildo: Fondaĵo Nin |
Unuaj jaroj
Spite malriĉa deveno — li estis filo de ŝufaristo kaj kamparanino—,[1] danke al gepatraj klopodoj kaj al propra inteligento li sukcesis iĝi instruisto kaj translokiĝi al Barcelono tuj antaŭ la Unua Mondmilito.[2] Kvankam li instruis dum ioma tempo, en laika kaj liberecana lernejo, tuj dediĉis sin al ĵunslismo kaj politiko.
En 1911 li aliĝis al la katalunisma federisma movado,[3] sed la tiama socia konfliktaro evoluigis rapide al klasbatalaj idearoj. La jaro 1917 estis ŝlosila por lia vivo: okazintaĵoj kiaj ĝenerala striko de aŭgusto, la Rusia revolucio aŭ la luktoj inter la barcelonaj dungistaro kaj sindikatoj, ĉefe la Confederación Nacional del Trabajo (CNT), markis lin profunde. Li dekomence aliĝis al la Partido Socialista Obrero Español (PSOE), sed tuj li ŝanĝis al la revolucia sindikatismo kaj aliĝis al la CNT, en kiu post ĉeesti en la dua kongreso de 1919, li defendis ĝisn eniron en la Komunistan Internacion kaj anstataŭis kiel ĝenerala sekretario de la Nacia Komitato Evelio Boal, kiu estis estinta murdita . En novembro de 1920 la propra Nin suferis atencon fare de la tiel nomita Liberaj Sindikatoj (fare pafistoj dungitaj de la barcelona dungistaro) kiu preskaŭ mortigis lin.[4]
Legu pli ĉe: Vikipedio
 |
| Teksto: Andreu Nin. Marksisma revoluciulo, kataluna kaj internaciisma. Omaĝe al la 50a datreveno de lia forpaso, murdita fare de la stalinismo. Majo 1987 |
