La veto

Iam maljunulino vizitis la Centran Bankon de la urbo. Ŝi kunportis mansakon plenegan de mono. Ĉe la interna deĵorfenestro ŝi postulis paroli kun la prezidanto de la banko, ĉar temis pri enkontiĝo de granda monsumo. Post longa diskutado, oni akompanis ŝin ĝis la oficejo de la prezidanto, sekvante la regulon “kliento ĉiam pravas”.
La prezidanto demandis al ŝi kioma estas la sumo por la nova konto. Ŝi respondis ke temas pri 165.000 eŭroj kaj tuj elsakigis la monon sur la tablon.
Surprizite, la prezidanto scivolis pri la origino de tiu granda monsumo, tial li demandis:
- estimata sinjorino, tiu kvanto surprizas min. Kiel vi sukcesis kolekti tiom da mono?
- La respondo estas simpla –respondis la maljunulino-mi kutimas veti
- Veti? -demandis la prezidanto- Pri kiaj vetoj temas?
- Ĉiuspecaj-ŝi respondis- ekzemple mi vetas kun vi 25.000 eŭrojn ke viaj ĉurovoj estas kvadrataj!
La prezidanto ekkrevis je rido kaj diris:
- tiu estas stulta veto...vi neniam povus venki en tiu veto!
- -la maljunulino insistis en la defio-Mi jam avertis al vi ke mi kutimas veti, ĉu vi akceptas mian vetproponon?
- Kompreneble jes-respondis la prezidanto-mi vetas 25.000 eŭrojn ke miaj ĉurovoj ne estas kvadrataj
- En ordo-ŝi diris-, sed atentu, ĉar temas pri multe da mono...ĉu mi rajtas veni morgaŭ je la deka matene kun mia advokato, kiu atestos pri la rezulto de la veto?
- Memkompreneble jes –respondis la prezidanto-
Tiunokte la prezidanto tre nervis pri la veto, li longe staris antaŭ spegulo rigardante al siaj ĉurovoj, flanke, fronte kaj aliflanke, jen kaj ree, ĝis kiam li iĝis plene konvinkita ke siaj ĉurovoj tute ne estas kvadrataj kaj li venkos en la veto.
Matene je la deka akurate alvenis la maljunulino kun sia advokato en la oficejon de la prezidanto. Post rapida prezentado ŝi demandis al la prezidanto ĉu li daŭre akceptas la veton.
Li respondis jese, ke li vetas la 25.000 eŭrojn ke siaj ĉurovoj ne estas kvadrataj.
Tiam la maljunulino petis al la prezidanto ke li malzipu kaj suben ŝovu sian pantalonon kaj kalsoneton por montri la ĉurovojn.
La prezidanto ŝovis la pantalonon kaj la kalsoneton, la maljunulino alproksimiĝis kaj hontete demandis:
- ĉu mi povas ilin tuŝi? Bv. kompreni ke temas pri multe da mono kaj mi devas esti
certa pri la rezulto.
- konsentite-respondis la prezidanto-estas normale ke vi bezonu tutan certecon
La maljunulino prenis la ĉurovojn de la prezidanto, palpante ambaŭmane.
Tiam la prezidanto rimarkis ke la advokato komencis batadi sian kapon kontraŭ la muron.
La prezidanto demandis al la maljunulino:
- Kio estas al via advokato? Ĉu li malsanas?
- Ha, nenio grava. Mi vetis kun li 100.000 eŭrojn ke hodiaŭ, je la deka matene mi havos la ĉurovojn de la centra banko-prezidanto en miaj manoj!