Cal que neixin flors / Nepre kresku floroj (Lluís Llach 1970-aj jaroj)

Fid' ne estas atend'
fid' ne estas revad'
Fid' estas penado por la nun' kaj la estont'.
Fid' estas falĉad'
Fid' estas manprem'
La fid' ne estas vivi en la memor'.

Ne venos tritik'
sen ĝia semad'
ne venos ajna frukto sen antaŭa pritondad'
prilaboru ni
ni akvumu ĝin
eĉ se doloros tuta nia dors'.

Ne revu al pasint'
blovis ĝin la vent'
ajna floro nuna velkas unu tagon post
nepre kresku flor' en ĉiu temp'.

Fid' ne estas atend'
fid' ne estas revad'
Fid' estas penado por la nun' kaj la estont'.
Fid' estas falĉad'
Fid' estas manprem'
La fid' ne estas vivi en la memor'.

Subteru la nokt'

subteru la tim'

apartigu nubojn kiuj baras al la lum'

klare vidu ni,

longas nia voj'

kaj ne plu restas temp' por la erar'.

Nepras antaŭir'

firma nia paŝ'

akvumu ni la teron per la ŝvita laborad'

nepre kresku flor' en ĉiu temp'.

Fe no és esperar,
fe no és somniar.
Fe és penosa lluita per l'avui i pel demà.
Fe és un cop de falç,
fe és donar la mà.
La fe no és viure d'un record passat.

No esperem el blat
sense haver sembrat,
no esperem que l'arbre doni fruits sense podar-lo;
l'hem de treballar,
l'hem d'anar a regar,
encara que l'ossada ens faci mal.

No somnien passats
que el vent s'ha emportat.
Una flor d'avui es marceix just a l'endemà.
Cal que neixin flors a cada instant.

Fe no és esperar...

Enterrem la nit,
enterrem la por.
Apartem els núvols que ens amaguen la claror.
Hem de veure-hi clar,
el camí és llarg
i ja no tenim temps d'equivocar-nos.

Cal anar endavant
sense perdre el pas.
Cal regar la terra amb la suor del dur treball.
Cal que neixin flors a cada instant.

Intertempe, en iu kataluna ŝoseo...

Fotokomento de R. Cotarelo: "Batalado kaj poezio en ajna katŝoseo hodiaŭ"