dilluns, 11 de febrer del 2013

Cele al Katalunio sen armeo

Antaŭ nelonge estis redaktita pacisma manifesto en kiu oni petas ke la sendependiĝo ne inkluzivigu la kreadon de kataluna armeo.
La dokumento ricevis la subtenon de socie elstaraj homoj kiel Lluís Llach (kantaŭtoro), Jaume Cabré (verkisto), Sergi López (aktoro), Joel Joan (aktoro/direktoro) kaj Arcadi Oliveres (politologo).

Oni memorigas ke Katalunio posedas “enradikiĝintan kulturon kiu favoras al dialogo kaj la paco.”
Ĉu sendependa Katalunio devus havi armeon? Ĉu la lando devus aniĝi al NATO? Ĉu oni devus forsendi soldatojn al Afganistano aŭ Irako? Grupo de veteranaj katalunaj pacistoj prezentos manifeston, subskribitan de artistoj kiel Lluís Llach, Jaŭme Cabré, Sergi López kaj Joel Joan, kun la celo peti ke, en la kazo de efektiva sendependiĝo, la estonta kataluna ŝtato en kreu propran armeon.
Unue ĉar, laŭ la redaktintoj, “Katalunio posedas enradikiĝintan kulturon kiu favoras al dialogo kaj kooperado inter popoloj” kaj, krome, ĉar tiu kreado kunportus plurmilionan elspezon ĉiam nesufiĉa.

La manifesto Katalunio por la homa sekureco kaj la paco, proponata de Col·lectiu Pau i Treva (Kolektivo Paco kaj Militpaŭzo), kontraŭstaras la disvastiĝintan ideon laŭ kiu ĉiu sendependa lando posedas propran armeon. Nuntempe dudeko da landoj en posedas ĝin. Inter la plej konataj estas Kosta-Riko, en Centr-Ameriko, pro tio ke ĝia konstitucio rekte malpermesas armeon; la cetero de senarmeaj nacioj estas karibaj aŭ Oceaniaj insuloj. Islando ankaŭ ne posedas permanentajn militfortojn sed ĝi estas aparta kazo pro ĝia membreco al NATO. Ĝi disponas pri fortoj konataj kiel “peacekeeping” kaj subskribis traktaton kun Usono, Norvegio kaj Danio pri komuna reciproka defendo.
Katalunio, en eventuala sendependa estonteco, povus aspiri al simila traktato kun EU. La subskribintoj de la manifesto defendas ke dum la konstruado de nova ŝtato oni devus eviti la reprodukton de strukturoj konsideritaj “kadukiĝintaj kaj negativaj” kiaj estas la armeoj, sen malprestiĝigi tamen, la ideon pri “homa sekureco”.
La kolektivo atentigas ke, en Katalunio, “la kulturo por la paco estas propra identiga trajto.”
Aliaj famuloj, inter la centoj da subskribintoj de la manifesto, estas Maria del Mar Bonet (kantistino), Teresa Forcadas (doktoro/ monaĥino), Josep Maria Terricabras (filozofo) kaj Alfons Banda. Plej multaj el ili sindeklarissendependistoj, tamen neniu el ili deziras ke la sendependiĝo kunportu militismon kaj priarmeajn elspezojn. Laŭ ilia opinio, la nunaj sekurecfortoj sufiĉas por kontentigi la bezonojn de la eventualaj novaj organismoj(inteligentservoj, kontrolo de landlimoj kaj flugzonoj, ktp.). En Katalunio ekzistas, laŭ oficialaj informoj, ĉirkaŭ 38.000 membroj de la sekurecfortoj (kataluna polico, ŝtata polico, civila gvardio kaj urba polico).
Invado, en la nunaj cirkonstancoj, estas ege malprobabla. La manifesto celas ankaŭ publike rebati opiniojn kiel tiu de Miquel Sellarés, direktoro de la Centro pri Strategiaj Studoj de Katalunio, kiu montriĝis favora al la kreado de armeo kaj al membreco en NATO, por alianci kun la okcidentaj potencoj.