dimecres, 21 de novembre del 2007

Onomatopeaj verboj

(re)Vizitante la Hejman Vortaron, kies ĉefredaktoro estis Jouko Lindstedt, mi aparte haltis en la lastaj paĝoj, kiuj finiĝas per listo de verboj bazitaj sur son-imitoj. Jen mi selektis kelkajn el ili:
aĥi: speco de ĝemado
aji: dolorkrio
bei: ŝafo
blablai: senĉesa babilado
boji: hundo
bubui: timigado de infanoj
ĉirpi: cikado, grilo, birdeto
gaki: ansero
graki: korvo,eligo de muko el gorĝo
grinci: akuta malagrabla sono de kunfrotiĝo
grunti: porko
heni: ĉevalo
hiki: singulto neplora
hurli: ventego, lupo
iai: azeno
jelpi: hundido, porkido
knari: seka bruo de skrapado, frotado
kraki: seka bruo de ŝirado, krevado, rompado
kukui: kukolo
lirli: rivereto
murmuri: urso, parolanta homamaso; homo parolanta mallaŭte aŭ malkontente
plaŭdi: marondoj kontraŭ rokoj; plata objekto aŭ mano kontraŭ akvo; infano en banujo
ronroni: kontenta kato
rukuli: kolomboj: kolombumantaj geamantoj
sibli: serpento, merlo,vento tra fendo, kuglo
susuri: ventro tra foliaro, ĉifata papero, silka vesto
ŝmaci: brua kiso, brua maĉado
tinti: glaso kontraŭ glaso, martelo kontraŭ amboso
ululi: gufo, strigo, lupo
zumi: fluganta insekto; homa kantado senvorta